Het is nu ruim een week geleden dat ik de groep heb afgezet op het vliegveld.
Na drie weken 20 fijne mensen om me heen te hebben gehad, ben ik nu weer op mezelf aangewezen.
Zonder een vast plan laat ik mij leiden door een gedateerde reisgids, de adviezen van andere reizigers en natuurlijk door mijn intuïtie.
Waar ik 13 jaar geleden in andere landen toch vooral de reisgids en dus de backpackers route volgde, kom ik door mijn nieuwe manier van reizen op plekken waar ik de enige toerist lijk te zijn.
En dan heb je bekijks.
Waardoor je je heel erg bewust bent van je omgeving en ook jezelf.
En dat voelt niet altijd even comfortabel.
Vroeger vond ik die starende blikken, het roepen of sissen ronduit doodeng en zwaar intimiderend. Niet dat het altijd overal zo gaat maar ja, het gebeurt wel eens.
Nu ben ik niet meer de persoon die 3 jaar geleden aan het backpacken was.
Ik sta steviger in mijn schoenen, vertrouw meer op mijn gevoel en voel me gesteund door een onzichtbare kracht vanuit de Lichtwereld.
Wat kan je gebeuren?
Bij aankomst op een overstapplek waar ik geen idee nog had wat te doen, sloeg ik alle vragen en aanbod voor verder transport af en ging ik gewoon eerst maar even zitten.
Het was zondag en ik kreeg een stoel en een cola aangeboden van de twee mannen die er zaten te genieten van hun vrije dag.
Hoewel een van hen duidelijk aangeschoten was en opmerkingen maakte die ik niet 100% kon waarderen, liet ik me niet van de wijs brengen.
Ik bleef vriendelijk en had vooral met de andere man nog best een leuk gesprekje.
Hij hielp me ook aan de reisinformatie die ik nodig had voor mijn volgende reistraject.
Als wederdienst voor de cola kocht ik stiekem wat lekkers voor ze: voor beide heren een zakje chips.
Dit onverwachte cadeautje zorgde voor nóg meer bekijks dan mijn aanwezigheid toch al had.
Er kwamen nog meer mannen bij ons staan, die vervolgens ook op de foto wilden en mij, ondanks mijn vriendelijk bedanken, in ieder geval voor de foto een biertje in de hand duwden.
Na de fotosessie liet ik ze lachend achter en stapte zelf ook met een glimlach in mijn volgende bus.
Maar niet voordat ik spontaan nog een vriendelijke zoen op mijn wang gedrukt kreeg.
Busdagen kunnen soms best eenzaam en alleenig voelen.
Ookal wil mijn angstige ego af en toe best eens onzichtbaar zijn, uiteindelijk is dit toch waar het allemaal om gaat in het leven:
het uitwisselen van energie, verbinding maken, al is het maar voor heel even.
Ik ben blij dat ik niet in de angst ben meegegaan.
Dankbaar voor de connectie die ik even kort mocht maken.
Op naar nieuwe oorden en mooie ontmoetingen!
Veel liefs uit Colombia,
Joanne Aurelia
De teksten en woorden die ik deel zijn mijn waarheid, in de hoop dat het jou helpt en inspireert.
Ik nodig je uit om datgene eruit te halen wat met jou resoneert, negeer de rest 🙂
Delen van dit bericht? Natuurlijk! Wel graag in haar oorspronkelijke vorm en met vermelding van mijn naam.
Als eerste de nieuwste blogs en het laatste nieuws ontvangen? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief genaamd Lichtflits.
Of download mijn gratis Lichtgids: 10 tips voor direct een blijer gevoel! Dan ontvang je automatisch ook mijn nieuwsbrief.
Heb je de nieuwste informatie over Eenheidsheling al gelezen? Een super eenvoudige manier om met één enkele zin een heerlijke liefdevolle heling voor jezelf te vragen.
Heb je vragen, wil je wat delen: stuur me gerust een mailtje, ik vind het leuk om van je te horen!