“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”

~ Pippi Langkous ~

Ik hou van gedenkdagen: het is een perfecte terugblik om eens te zien wat er in de tussentijd is gebeurd.
Te kijken waar je nu staat en waar je vandaan komt.
Doe jij dit wel eens?

Het nu is vaak niet goed genoeg
Vooruitkijken doen we maar al te gemakkelijk en graag, omdat het altijd beter kan.
Het hier en nu, ons leven zoals we dat nu hebben, hoe we nu zijn, is vaker wel dan niet goed genoeg.
Het moet altijd anders, beter.
Wij moeten anders, beter zijn.

Door terug te kijken zie je vaak echter wat voor stappen je hebt gemaakt.
Door bewust even terug te gaan in de tijd, zie je wat er nu zo totaal anders is dan een maand geleden.
Een jaar geleden.
Hoe jíj anders bent dan toen.

Vorige maand, op 23 maart om precies te zijn, stond ik er daarom ook even bewust bij stil:
het was precies drie jaar geleden dat ik mijn Facebook pagina begon.
Ik weet het nog goed..

Een paar maanden daarvoor was mijn relatie na negen jaar geëindigd, ik was verhuisd naar de rust aan de rand van Amsterdam én ik was met een bijna burn-out thuis komen te zitten.
Allemaal in twee maanden tijd, want zo gaan die dingen.

Het was het begin van mijn nieuwe leven.
Al zag ik het op dat moment nog niet helemaal zo.

Opschoning en heling
Met elke traan die ik daar in mijn ‘herstelhuisje’ maandenlang huilde, liet ik los.
Elke wandeling die ik er dagelijks maakte, werkte aardend.
Het was een bijzondere tijd, opgesloten van de buitenwereld in mezelf gekeerd in mijn paradijsje aan de rand van Amsterdam.

De rust die ik er vond, de ruimte en het niets moeten, maar gewoon zíjn, creëerden ruimte.

Creativiteit begon langzaam te stromen.
Waar jarenlang geen ruimte voor was geweest, wilde nu geuit worden, gedeeld met de buitenwereld.
Maar hoe?

Een blog beginnen.
Het idee kwam voor mijn gevoel uit de lucht vallen, in mijn derde maand daar.
Maar het voelde heel logisch.
En eng.

Met bonkend hart maakte ik een pagina aan op Facebook.
Hoe zal ik het gaan noemen?
Ik kon niets anders bedenken dan het mijn eigen naam te geven.
Joanne?
Dat was te eng.
Ik koos voor mijn tweede geboortenaam: Aurelia.
Wat ‘gouden’ betekent. Dat leek me wel mooi.

En toen gebeurde er iets heel raars.
Letterlijk binnen twee uur na het aanmaken van de pagina, werd ik ziek.
Heel ziek.
Ouderwetse griep en koorts en overgeven en.. nou ja, dat andere waarmee je lichaam zich ontdoet van alles wat je niet meer dient 😉

Ruim een week was ik volledig geveld, terwijl ik eigenlijk nooit ziek was.
Jaren later begreep ik dat dit een opschoning was die hoort bij elke belangrijke stap in een mensenleven.

Met het lanceren van mijn blog zei ik namelijk ‘nee’ tegen dat wat ik tot dan toe had gedaan maar wat me niet meer diende.
En ik ook niet meer wilde.
Dat voelde ik heel sterk.

Ik zei ‘ja’ tegen een nieuw pad, ‘ja’ tegen dingen waar ik wél echt blij van werd.
Ik had geen idee waar dat blog mij zou brengen, ik had geen doel voor ogen.
Ik had het nog nooit gedaan en wist ook niet of ik er goed in was.

Dat maakte niet uit.
Er was een energie, noem het levenskracht, dat door mij heen wilde stromen en er simpelweg uit móest.
Die Facebook pagina werd de uitlaatklep.

Als je nu helemaal terug scrolt naar die eerste berichten uit de begintijd van mijn Facebook pagina, dan zie je heel andere berichten. Soms doe ik dat nog wel eens, best grappig 🙂

Het is een groeiproces
Het eerste half jaar schreef ik op mijn blog over veganistische recepten.
Of plaatste ik foto’s die ik tijdens mijn dagelijkse wandelingen nam.

Schrijven over engelen die ook in die tijd in mijn leven waren gekomen?
Dat vond ik veel te eng! Wat zou men er wel niet van denken?

Toen versus nu
In die tijd waren het voornamelijk mijn vrienden en kennissen die me volgden.
Nu volgen nog maar een paar vrienden mij.
Maar ook zo’n 2.600 andere mooie mensen.

  • Twee jaar geleden nam ik mijn allereerste live video op.
    Super mega eng vond ik het. En het ging daarom ook nergens écht over, maar ik deed het.
    Afgelopen maandag nam ik mijn wekelijkse live video op en doe ik dat inmiddels met gemak, plezier en zelfvertrouwen.
  • Een jaar geleden lanceerde ik mijn eerste videodienst.
    Nu staat mijn videoserie over het vinden van je Life Purpose bijna klaar om gepubliceerd te worden.
    Op mijn eigen website, die ik zelf onderhoud.
  • Een half jaar geleden begeleidde ik een reis die ik nog nooit had gemaakt en de reisorganisatie ook niet.
    Er was geen draaiboek of wat dan ook en ik deed het.
    En het ging goed.
  • Hoewel ik vorige maand eerst ‘nee’ wilde zeggen op de oproep wie de eerste Ierland reis wilde begeleiden, werd ik de volgende dag wakker met een sterk intuïtief ‘ja’.
    Ook al ben ik er nog nooit geweest.

Je kunt altijd wel nee zeggen (zoals ik jaren heb gedaan), maar het feit dat je iets nog nooit hebt gedaan, betekent niet dat je het ook niet kunt.
En dus werd mijn ‘ja graag, ik denk dat ik dat wel kan’ beloond en ga ik eind mei voor het eerst naar Ierland.
Hoe geweldig is dat?

  • Gister op de tweede lesdag van de opleiding tot Nieuwe Aartsengelen Medium, huilde ik angsttranen toen we gingen oefenen met het doorkrijgen en opschrijven van engelenboodschappen.

Iets wat ik al jaren wens (en misschien al meer doe dan ik denk) maar wat ineens als heel eng voelde: wat als ik nou niets doorkrijg? Wat als ik de boodschappen niet goed ‘versta’? Het allemaal maar ‘verzin’?
Ik begon toch maar gewoon met schrijven,
Door de tranen heen kwamen de boodschappen alsnog als vanzelf uit mijn pen.
Fantastisch.

Je kunt veel meer dan je denkt
Je kunt alles, wat je maar wil.
Probeer het maar eens.
Door eens ‘ja’ te zeggen waar je (ego) eigenlijk ‘nee’ wil zeggen.

Door slechts één enkel stapje, hoe klein ook, ga je vooruit.
En ontvouwt zich vanzelf een pad.

Met wat geduld ja, inderdaad.
En doorzettingsvermogen.
Maar vooral met een constant plezier blijven ervaren in wat je doet.

Oh ik heb heus meer dan eens ‘commentaar’ uit mijn omgeving gekregen, óók van mezelf, dat het niet snel genoeg ging allemaal.
Niet leuk op dat moment, maar later wel duidelijk waaruit het voortkwam:
Angst.

Soms ging ik erin mee, soms ook niet.
Soms ging ik wat sneller, dan weer voelde ik dat ik mocht vertragen.
Naar een tempo dat wel bij mij paste.

Balans
Het hele leven is een zoektocht naar balans en dat zal altijd zo blijven denk ik.
Ondanks die angst van mijn onderbewuste, de angst van de mensen om mij heen, ben ik het altijd op mijn eigen manier blijven doen, op mijn eigen tempo.

Dankbaar ben ik dat ik die mogelijkheid kreeg.
Van de Lichtwereld die me telkens opnieuw het vertrouwen gaf.
Van de Nederlandse staat, die me met een uitkering ondersteunde.

Zij gaven en geven me de mogelijk om me te ontwikkelen, om te groeien en mijn Licht te laten stralen.
Om met meer kracht en zelfvertrouwen te doen wat mijn ziel hier mag doen: anderen bemoedigen en inspireren, dat wij allemaal veel meer kunnen dan we denken.
En dat we de hulp van de Lichtwereld hiervoor tot onze beschikking hebben, altijd.

Fast forward drie jaar verder, kan ik zonder schaamte of arrogantie met super veel trots terug kijken op de afgelopen drie jaar.

Ik deed veel dingen voor het eerst, en heb daarmee veel overwonnen.
Nog dagelijks komen er nieuwe dingen op mijn pad die ik eng vind om te doen.
Soms blijf ik het een tijd lang eng vinden en doe ik het alsnog niet.
Soms doe ik ze wel en kom ik er achter dat ik veel meer kan dan ik dacht.
En dat het best meeviel, dat waar ik zo lang zo bang voor was.

Oefening baart kunst, het is oh zo waar.
Jezelf de tijd en de ruimte gunnen én geven om iets voor het eerst te doen is zo belangrijk.
Het maakt niet uit hoe lang je er over doet, doe het in jouw tempo.

Maar dat je het kunt, dat is een feit.
Probeer het maar eens.

In Licht en liefde,

Joanne Aurelia

De teksten en woorden die ik deel zijn mijn waarheid, ik hoop dat het jou helpt en inspireert.
Ik nodig je uit om datgene eruit te halen w
at met jou resoneert, negeer de rest 🙂

Als eerste de nieuwste blogs en het laatste nieuws ontvangen? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief genaamd Lichtflits

Of download mijn gratis Lichtgids: 10 tips voor direct een blijer gevoel! Dan ontvang je automatisch ook mijn nieuwsbrief.

Nog meer inspiratie voor heling en innerlijke groei? Doe eens een Eenheidsheling voor jezelf!

Wil je via mij door de engelen gecoacht worden? Doe jezelf DagLicht cadeau en investeer 44 dagen lang in de meest Stralende versie van jezelf!

Delen van dit bericht? Natuurlijk! Wel graag in haar oorspronkelijke vorm en met vermelding van mijn naam.