Op de dagen dat het moet gebeuren, word ik elke keer vroeg wakker in mijn huis hier in Bali. 
Word ik wakker van de honden die harder lijken te blaffen dan normaal.
Van hanen die harder kraaien dan normaal.
Van scooters die veel meer lawaai maken dan normaal. En veel vroeger rijden dan normaal.
Van de krekels die oorverdovend tekeer gaan, veel langer dan normaal.
Of het slechts mijn perceptie is of niet, inmiddels weet ik de signalen te herkennen:
het is tijd om weer op pad te gaan.
De afgelopen 4 maanden die ik hier op Bali ben, heb ik me niet heel veel bewogen.
Je moet weten, ik ben een persoon die veel alleen tijd nodig heeft en het heerlijk vindt om te mediteren, te zijn, te schrijven in mijn dagboek etc. Ik hou niet van stress en doe het heel rustig aan. Zo vaak mogelijk. Omdat ik dat nodig heb om optimaal te functioneren.
Maar het moet wel in balans zijn.
Ja, iedereen komt naar Ubud om yoga te doen, maar ik niet. Ik doe mijn yoga nog steeds online, lekker thuis.
En ondanks dat het officieel het droge seizoen was, was het best koud en regenachtig, ideaal weer dus om met sokken aan binnen te blijven.
Omdat ik angst had voor scooter rijden, heb ik mezelf 3 maanden lang op een e-bike voortbewogen, wat prima was voor het centrum van Ubud. Maar veel verder kwam ik niet.
Voorwaarts!
Ergens een paar weken geleden is er echter wat veranderd. Gelukkig, want stagnatie hou je niet eeuwig vol, zelfs ik niet.
Het thuisblijven maakte me op een bepaald moment fysiek misselijk: op een dag werd ik wakker en was er gewoon geen andere optie dan nú onmiddellijk ergens anders heen te gaan, een paar dagen uit mijn huis, uit Ubud.
Misschien komt het doordat ik 3 weken geleden scooter heb leren en durven rijden. De vrijheid die mijn scooter Scoopy me geeft, is niet in woorden uit te drukken, het gaat veel verder dan het fysieke voorwaarts gaan.
Misschien zijn het de zonnevlammen van de afgelopen weken, die ons allemaal een upgrade van zonnekracht en inspiratie hebben gegeven.
Misschien zijn het de krachtige maan-eclips, Leeuwepoort en zonne-eclips die ons allemaal, bewust of onbewust, nog meer in de richting van onze levensmissie hebben gekatapult.
Misschien zijn het de ontzettend krachtige lichtmeditaties van Orin en Daben die ik dagelijks ben gaan doen.
Misschien komt het doordat de man op wiens terugkeer naar Ubud ik 2 maanden heb gewacht, na één date te kennen gaf voorlopig alleen vrienden te willen zijn. Auw.
Misschien komt het doordat ik na dat eerste moment van auw, deze pijn heb weten om te zetten in een daadkracht die ik niet ken van mezelf. Een creatieve kracht die me stappen doet maken in mijn levensmissie. Stappen die ik al lang van plan was maar toch steeds maar weer uitstelde. En uitstelde en uitstelde.
Misschien komt het omdat ik nog nooit zo weinig geld heb gehad als nu, maar dat het me in plaats van te verlammen van angst, het Universum me uitnodigt me over te geven en te vertrouwen. Dat lukt me wonderlijk genoeg best goed. Nou ja, voor het merendeel van de tijd dan, de angst schiet er soms echt nog wel doorheen.
Maar ik heb meer angst gevoeld toen ik meer geld had dan nu, hoe bizar?
Ik denk dat de omvang van het geld-dat-ik-niet-heb, de onzekerheid over mijn financiële situatie nu zo groot is, dat het niet meer te bevatten is voor het bange ego.
Overgave
Overgave dus. Geduld en vertrouwen. En de acties uitvoeren die ik wel kan doen, er is simpelweg geen ruimte meer voor angst en uitstellen.
Dus naast in mijn angsten en daarmee mijn business, ga ik nu ook fysiek vooruit, om dit prachtige eiland Bali eindelijk echt te leren kennen. 
Terwijl ik al zingend op mijn Scoopy over de heilige grond van Bali rijd, voel ik me echt geweldig. Ik voel dat ik straal! En wellicht is dát ook precies de bedoeling van al deze voortgaande krachten?
Want ben ik hier niet, net als wij allemaal, om Licht te geven? Waarom al dat licht voor jezelf houden, veilig in je huis afgesloten van de buitenwereld? Dat lukt dus ook niet meer, iets moet eruit.
Dus vertrouw ik er maar op dat als ik wakker word en voel: ik moet gaan, dat dat gestuurd wordt door iets dat groter is dan mijzelf. En dan kan mijn bange ego denken: ja maar wacht eens even, nu ga je geld uitgeven aan overnachtingen, terwijl je ook gewoon de huur van je huis al betaald hebt. Waar ga je over 2 weken de huur van betalen??
Dat weet ik niet lief ego.
Maar als er één ding is dat de engelen ons altijd zeggen, is dat het jouw taak is om je leven zo maximaal mogelijk te leiden. Dat als jij die dingen doet waar je mega blij van wordt, dingen doet die jouw trilling en energie maximaal vergroten, je daarmee de mensen om je heen en de wereld het beste dient.
Straal je licht!
Want alles is energie en energie is positief besmettelijk.
Dus als ik intens geniet van de schoonheid die ik tegen kom onderweg, van de natuur en van de connecties die ik maak met wildvreemden, dan straal ik mijn authentieke licht de wereld in, want mijn ziel wordt gevoed. Enorm gevoed.
Ik voel de creativiteit omhoogschieten tijdens dit soort mini reisjes. En die wil een uitlaadklep, die overvloed wil ik delen met de wereld.
Inmiddels weet ik hoe ik een blog moet maken en plaatsen, dus dit was de eerste officiële uiting van deze creativiteit en blijdschap die ik momenteel ervaar.
Hopelijk komt de energie via je beeldscherm ook bij jou aan.. let’s keep on shining together!
De teksten en woorden die ik deel zijn mijn waarheid, in de hoop dat het jou helpt en inspireert.
Ik nodig je uit om datgene eruit te halen wat met jou resoneert, negeer de rest 🙂
Delen van dit bericht? Natuurlijk! Wel graag in haar oorspronkelijke vorm en met vermelding van mijn naam.
Als eerste de nieuwste blogs en het laatste nieuws ontvangen? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief genaamd Lichtflits.
Of download mijn gratis Lichtgids: 10 tips voor direct een blijer gevoel! Dan ontvang je automatisch ook mijn nieuwsbrief.
Heb je de nieuwste informatie over Eenheidsheling al gelezen? Een super eenvoudige manier om met één enkele zin een heerlijke liefdevolle heling voor jezelf te vragen.
Heb je vragen, wil je wat delen: stuur me gerust een mailtje, ik vind het leuk om van je te horen!